Używamy plików cookie

Porównanie prasugrelu i tikagreloru w leczeniu OZW – nowe badane

Leczenie ostrego zespołu wieńcowego (OZW) to jedno z najtrudniejszych wyzwań, z jakimi zmaga się współczesna kardiologia. Wśród wielu dostępnych terapii przeciwpłytkowych, prasugrel i tikagrelor wyróżniają się na tle innych leków, stanowiąc fundament terapii farmakologicznej u pacjentów z OZW wymagających leczenia interwencyjnego. Choć obydwa leki są uznawane za standard w praktyce klinicznej, pytanie, który z nich daje lepsze efekty w kontekście wyników sercowo-naczyniowych, wciąż budzi emocje.

Wyniki badania kohortowego, które objęło 17 642 pacjentów, rzucają nowe światło na tę kwestię. Czy prasugrel rzeczywiście przewyższa tikagrelor w poprawie wyników leczenia u pacjentów z ACS? Przyjrzyjmy się szczegółom.

Jak wyglądało badanie kohortowe porównujące prasugrel i tikagrelor?

W badaniu, które analizowało wyniki leczenia pacjentów z OZW, zastosowano jedną z zaawansowanych metod analizy statystycznej (propensity score matching), co pozwoliło zminimalizować błędy wynikające z różnic w profilach klinicznych pacjentów. Z 17 642 pacjentów, którzy zostali poddani leczeniu inwazyjnemu, około połowa otrzymała prasugrel, a druga połowa tikagrelor. Zespół badawczy skoncentrował się na ocenie pierwszorzędowego punktu końcowego, obejmującego zgon z jakiejkolwiek przyczyny, zawał serca lub udar mózgu w ciągu 1 roku od rozpoczęcia leczenia ambulatoryjnego konkretnym lekiem. 

Wyniki badania – prasugrel lepszy od tikagreloru w redukcji powikłań sercowych

Okazało się, że pacjenci leczeni prasugrelem mieli istotnie niższe ryzyko wystąpienia pierwszorzędowego punktu końcowego w porównaniu do pacjentów otrzymujących tikagrelor. Zaledwie 7,5% pacjentów przyjmujących prasugrel doświadczyło tych powikłań, podczas gdy w grupie tikagreloru było ich aż 9,2%. Taki wynik (HR 1,24; 95% CI 1,12–1,37), sugeruje, że prasugrel zmniejsza ryzyko powikłań o 24% w porównaniu do tikagreloru.

Który lek lepiej chroni przed zawałem serca i udarem mózgu?

Co ciekawe, badanie wykazało, że prasugrel lepiej chroni przed poszczególnymi powikłaniami. W przypadku zawałów serca (HR 1,20; 95% CI 1,06–1,36) oraz udarów mózgu (HR 1,33; 95% CI 1,02–1,74), pacjenci stosujący prasugrel mieli mniejsze ryzyko ich wystąpienia niż ci, którzy otrzymywali tikagrelor. To kluczowa informacja dla lekarzy, którzy w codziennej praktyce muszą podejmować decyzje, który lek będzie najbardziej efektywny w zapobieganiu tym groźnym komplikacjom u pacjentów z OZW.

A co z bezpieczeństwem?

Prasugrel wykazał się wyraźną przewagą w skuteczności, jednak ważne jest, że oba leki charakteryzowały się podobnym profilem bezpieczeństwa. Nie stwierdzono istotnych różnic w zakresie ryzyka śmiertelności ogólnej (HR 1,27; 95% CI 0,99–1,64) ani wystąpienia poważnych krwawień (HR 1,12; 95% CI 0,96–1,32). Obie grupy pacjentów miały podobne ryzyko zakrzepicy stentów, co pokazuje, że prasugrel, mimo lepszych wyników w redukcji powikłań sercowo-naczyniowych, nie wiąże się z wyższym ryzykiem krwawień, co jest kluczową informacją w kontekście codziennego stosowania leków przeciwpłytkowych.

Jak prasugrel radzi sobie z pacjentami z STEMI?

Badanie kohortowe ujawnia także interesujący trend wśród pacjentów z STEMI – grupie szczególnie narażonej na ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych. U pacjentów z STEMI prasugrel zmniejszał ryzyko wystąpienia pierwszorzędowego punktu końcowego aż o 38% w porównaniu do tikagreloru. Choć badanie nie wykazało podobnych wyników w grupach z NSTEMI i niestabilną dusznicą bolesną, te wyniki mogą sugerować, że prasugrel jest bardziej skuteczny w przypadku pacjentów z ostrym zawałem serca, którzy wymagają intensywnego leczenia interwencyjnego.

Wnioski z praktyki klinicznej

Wyniki badania wskazują, że prasugrel może być preferowaną opcją terapeutyczną w leczeniu pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, szczególnie w przypadku STEMI i leczenia interwencyjnego. Chociaż oba leki mają podobny profil bezpieczeństwa, prasugrel wydaje się skuteczniejszy w zapobieganiu powikłaniom sercowo-naczyniowym, co czyni go lepszym wyborem u pacjentów wymagających intensywnej terapii przeciwpłytkowej.

Podsumowanie

Decyzja o wyborze między prasugrelem a tikagrelorem nie jest łatwa, ale wyniki tego badania dają mocne argumenty na korzyść prasugrelu. W kontekście pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, zwłaszcza z STEMI, prasugrel wykazuje się lepszymi wynikami w redukcji powikłań sercowo-naczyniowych. Choć oba leki mają podobny profil bezpieczeństwa, to prasugrel może być bardziej efektywną opcją terapeutyczną, która wspiera leczenie interwencyjne. Warto, by lekarze w swojej codziennej praktyce klinicznej rozważyli zastosowanie prasugrelu u pacjentów z OZW, szczególnie w kontekście STEMI, gdzie skuteczność terapii przeciwpłytkowej jest kluczowa.

Źródło:

https://jamanetwork.com/journals/jamanetworkopen/fullarticle/2827186?